Terwijl half Nederland afgelopen weekend naar Dordrecht kwam voor Dordt in Stoom verliet ik het eiland voor een Franse rommelmarkt in het Lingebos. Mijn zus Astrid was hier al eens eerder geweest en omdat haar vrienden niet konden dit jaar, mocht ik mee als opvulsel. Dat ik nog een berg boodschappen moest doen en mijn huis op moest ruimen, vergat ik direct. Er zijn betere evenementen om je tijd aan te besteden.
2 Reacties
Ik loop wat achter met mijn blogstukjes. Zo onderneem ik van alles en dan moet ik daar weer een poosje van bijkomen middels slaapavondjes op mijn zalige bank, vervolgens ben ik dan weer veels te lui om stukjes in elkaar te flansen of vind ik het domweg gek om er stukjes over te schrijven. Maar dan krijg ik de kolder weer in mijn kop en doe het dan toch maar. En zo gaat min of meer het wispelturige leven van Lindaatje voorbij.
Een poosje terug ging ik met mijn wandelclubje (klinkt aardig bejaard dit, maar vooruit) Zutphen verkennen. Mieke ging in verband met een gekneusde rib niet mee, helaas. Na weken van waardeloos baggerweer troffen wij het aangenaam die zaterdag. En wat een leuke, kronkelige stad is 'Zuid Venne'.
Ik moet zeggen: we hebben echt wel de uiterste kilometergrens aangetikt hoor met al dat gewandel die dag. Mijn knie lag in puin aan het eind van de dag. Aan de andere kant: de zon scheen, we aten taart, waren in beweging en hadden het leuk. Dan nu, jawel, de foto's. Gaat dat zien! Gaat dat zien! De fototentoonstelling van de Nederlandse Robin de Puy in het Fotomuseum Den Haag. Het is nog tot en met 26 juni te zien.
Een poosje terug had ik de documentaire over fotografe Robin de Puy op tv gezien. Fascinerend. En Amerika, hè. Zodra het daar over gaat, ben ik negen van de tien keer al geboeid. Op de motor reist ze door Amerika om vrij werk te maken, nadat ze in Nederland alleen nog maar geleefd wordt door de vele opdrachten. Het vrije denken vind ik zo'n boeiend proces. Je losmaken van je omgeving en je eigen weg gaan. In ieder mens schoonheid zien. Robin de Puy doet het en ziet het. En alhoewel ze in het begin nogal onzeker is en haar hotelkamer niet uit durft, stapt ze uiteindelijk toch de buitenwereld in. Ze spreekt mensen aan en hierdoor maakt ze de prachtigste portretten. |
AuthorObservator des levens. Archives
November 2019
Categories
Alles
|